ﺑﯿﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﮕﻮ...

ﭼﻨﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﺳﺎﺩﻩ
ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﺧﻮﺑﻢ...
ﺁﺭﺍﻣﻢ، ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ...
ﺑﯿﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﻨﻮﯾﺲ 
ﺧﻮﺍﻫﺮ، ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ، ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ " ﻭﺍﻭ " ﺑﻨﻮﯾﺲ!
ﺗﺮﺱ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﺮ " ﻁ/ﺕ " ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﯽ ﺑﻨﻮﯾﺲ!
ﻭ ﺑﺒﯿﻦ ﮐﻪ ﺁﺏ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺗﮑﺎﻥ
ﻧﻤﯽﺧﻮﺭﺩ!
ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ!
ﮐﻪ ﭼﺮﺥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺗﻮ
ﻧﻤﯽ ﺍﯾﺴﺘﺪ...
ﺍﺻﻼ ﺑﯿﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻮﭼﻪ ﻋﻠﯽ ﭼﭗ ﺑﺰﻥ!
ﺗﻮﯼ ﮐﻮﭼﻪ ﻋﻠﯽ ﭼﭗ ﻗﺪﻡ ﺑﺰﻥ!
ﺭﺍﻩ ﺑﺮﻭ ﺳﻮﺕ ﺑﺰﻥ!
ﻧﮕﻮ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﺑﺎﺧﺘﻢ ﺗﻌﻄﯿﻞ !
ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﺯﯼ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ !
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺧﺘﻦ ﻫﺎ...
ﺍﯾﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﻫﺎ
ﺯﻣﯿﻦ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ
ﻣﯽ ﺷﻮﺩ!
ﺧﻄﺮ ﮐﻦ ﺑﯽ ﭘﺮﻭﺍ
ﺳﺮ ﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺯﻧﺪﮔﯽ!
ﮐﺎﺭﺕ، ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﺕ، ﺟﺎﻧﺖ ﺣﺘﯽ، ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺣﺘﯿﺎﻁ ﮐﻪ ﭼﻪ؟
ﮐﻪ ﺧﻂ ﻧﯿﻔﺘﺪ ﺭﻭﯼ ﺷﯿﺸﻪ ﺩﻟﺖ!
ﺑﯿﺎ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺑﯽ ﻫﺪﻑ، ﺑﯽ ﻧﻘﺸﻪ
ﺑﯽ ﻗﻄﺐ ﻧﻤﺎ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﻔﺖ
ﺑﯽﺗﻮﺷﻪ ﺣﺘﯽ، ﺑﺮﻭ ﺑﺒﺎﺯ !
ﻧﺘﺮﺱ، ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻦ، ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺗﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺧﺘﻦ ﻧﻤﺎﻧﺪ!
ﺗﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻋﺎﺩﺕ ﺷﻮﺩ
ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻦ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺟﺰﯾﯽ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯿﺴﺖ.

سوء تفاهم

حس خشم تو میان دل من گم شده است
باز زیبا ، نکند ، سوء تفاهم شده است
 باز زیبا ، نکند عاشقی مریم تو
بازی و دستخوش تهمت مردم شده است
 باز زیبا ، نکند حرف جدیدی زده اند
 صحبت سیب و یا صحبت گندم شده است
 من دیوانه دلم تنگ تو بود و دیدم
دل زیبای گلم ، قحط تبسم شده است
جرم من چیست ، بگو ، معجزه ی ماه بهشت
باز در ذهن قشنگت چه تجسم شده است
قهر کردی گل من ، چشم ، ولی حق با توست
 هر زمان
صحبتی از حق تقدم شده است
آخر شعر بیا لطف کن و زیبا شو
 اسمت انگار میان غضبت گم شده است

 از کسایی که همیشه دلم می خواست داشته باشمشون ولی نبودن

مرتضی عزیزم تو همیشه هستی

نوی دنیای واقعی نیستی ولی مطمئن باش تو قلبمون جاودانه خواهی ماند

                                                                                .

                        .

                        .

بعد رفتنت از خدا خواستم
فراموشی بگیرم
شاید از غصه ها جدا گردم
و
اجابت شد!
حال
گاهی می روم
چای می ریزم
و می نشینم همان جای همیشگی
برای سرکشیدن خستگی ها،
نگاهم می افتدبه دو استکان چایی که پشت
این حواس پرتی
برای تو و خودم
ریخته ام!
و
تو نمیدانی
که
این فراموشی لعنتی
هر روز چطور